week zoveel: Bomans en Slauerhoff

Spleen

 

Laag hangt een groot en toch gering verdriet.

Het leven is wel mooi en ook wel leelijk.

Men kan elkaar liefhebben en ook niet.

'k Neem wat ik vind en wat ik heb, dat deel ik.

 

't Beteekent niets. Noem 't regen op de wegen,

 Seconde' in 't uur of dagen in de maand.

 Waarom ga je niet dood? Daar is niets tegen.

 Een stem, nooit zwijgend, steeds om stilte maant.

 

Ik wil wel geven, ik wil ook wel nemen,

Maar ik verlang te veel en ben niets waard.

De last van steeds aanzwellende problemen

Drukt mij en licht mij op, leeg en bezwaard.

 

Milde, meedoogenlooze Parcen, schikt me in de

Zinlooze weefsels... Ik kan niet kiezen.

'k Heb niets dan angst. Kan ik mij ooit verliezen,

Blijf ik onsterflijk, steeds stikkende?

 

 

 

Slauerhoff

 

 

Spleen
Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.

 

 

 

Godfried Bomans

 

week 23: Gerard Kornelis van het Reve

God is Liefde


Met zijn foto in mijn vrije hand
schiet ik mijn Zaad in de richting van de eeuwigheid,
waar Stu Sutcliffe, zo jong tot heerlijk heid bevorderd,
door God, van geilheid door het dolle heen,
in ploegenstelsel wordt genaaid.
Hoezeer schiet ik tekort: Gij hebt Uw lichtjaar,
ik mijn centimeter.
Met achttien haal je de twee meter wel, of meer,
maar ieder volgend jaar neemt dat zelfs af.

Gij ziet mij, maar lacht mij niet uit.
Omdat Gij Liefde zijt, hebt Gij het weer eens goedgemaakt,
en ditmaal eerlijk toegegeven dat het niet mijn schuld was.
Mijn Zoon, mijn Lam, ik houd zo vreselijk veel van U.